De Skye Trail in Schotland stond al een eeuwigheid op mijn to-do-list. Ik had Schotland al een paar keer bezocht en zelfs al eens voet aan wel gezet op Skye vele jaren geleden. Vorig jaar nam ik eindelijk de beslissing en ben ik met mijn vader en broer naar Schotland gevlogen om een van de zwaarste hikes in het land te doen. Het was ploeteren en zwoegen maar de uitzichten en de natuur waren het afzien meer dan waard. Dit is het verhaal van ons avontuur.
Mijn eerste meerdaagse hike herinner ik mij nog steeds zeer levendig. Het was samen met mijn vader op de prachtige Overland Track in Tasmanië, Australië. We waren eigenlijk totaal onvoorbereid aan deze hike begonnen en namen veel te veel onnodige spullen mee.Het had heel wat comfortabeler kunnen zijn. Vooral op gebied van voeding. Zware blikken waren natuurlijk niet ideaal om mee te zeulen. Achteraf was er veel vuilnis die we ook mee uit het park moesten nemen. Sinds toen heb ik veel bijgeleerd over welke trekvoeding ik meeneem en hoe ik het moet inpakken in mijn rugzak. Het is eigenlijk niet zo moeilijk. Ik ga enkel de vegetarische opties bespreken omdat ik geen vlees en vis eet. Hier enkele tips die misschien wel van pas kunnen komen!
Als je op een multi-day lange afstands hike vertrekt is er een waslijst aan zaken waar je rekening mee moet houden. De eerste keer dat ik de naam Sarek National Park hoorde was tijdens mijn hike op de Kungsleden enkele jaren geleden. Sinds toen is het nooit echt meer uit mijn gedachten verdwenen en toen ik eindelijk op onderzoek ging bleek er weinig over Sarek te vinden enkel dat het een onherbergzaam en niet zo vergevingsgezinde plaats kan zijn als je er onvoorbereid (of misschien zelfs voorbereid) naartoe ging. Ik zal overlopen hoe ik alle aspecten voor mijn avontuur naar Sarek heb voorbereid. Deze eerste blog post gaat over het materiaal dat ik meenam en wat ik ervan vond.
Op het einde van augustus 2017 bracht ik 10 dagen door in het Sarek gebergte en Sarek National Park in Zweeds Lapland. Het valt moeillijk met woorden te omvatten hoe het voelde om (bijna) helemaal alleen 10 dagen in deze wildernis te verblijven. Lapland is een verslaving voor mij. Ik ga er keer op keer weer naartoe. Dit was mijn 4de trip op nog geen 2 jaar tijd. Het is de eenzaamheid en de open vlaktes de mij steeds doen terugkeren. Ik verlang naar de frisse lucht en de pure, rauwe natuur. En natuurlijk het Noorderlicht. Sarek heeft echt alles te bieden voor de echte avonturier. Ze noemen het de laatste Europese wildernis. Zo ver zou ik nu niet gaan maar het is wel nog steeds een gebied dat vrij wild en ongerept is. Ik hoop dat dit verslag kan helpen bij je planning voor een hike in Sarek of je op zen minst inspireren om erop uit te trekken!
Binnen ongeveer week begin ik aan een van mijn meest uitdagende avonturen tot nu toe. Sarek National Park zal een heuse opdracht zijn. Het is geen regio om onvoorbereid naartoe te gaan. Het is een gebied voor de avontuurlijke zielen en voor diegene wat op zoek zijn naar eenzaamheid, rust, wildernis en een connectie met de natuur die nog moeilijk te vinden is onze planeet. Hoog in het noorden van Zweden op de grens met Noorwegen. Ze noemen Sarek “De laatste Europese wildernis”.
Een paar weken geleden heb ik eindelijk een bezoekje gebracht aan een het Harzgebergte en het Harz National Park in Noord Duitsland. Ik had al vele verhalen gehoord en prachtige foto’s gezien van wat door menig wandelaar het mooiste nationaal park van het Duitsland wordt genoemd. Het is een paradijs voor hikers, mountainbikers en trail lopers. Maar de hike naar de hoogste berg in Harz om de zonsondergang te bewonderen was toch wel het hoogtepunt van het weekend! Brocken bevindt zich op zo een 1.142 meter boven de zeespiegel. Het is niet de mooiste berg ter wereld maar de wandeling naar en het uitzicht op de top zijn zeker de moeite waard. Er zijn verschillende aanlooproutes maar de wandeling vanuit Ilsenburg door het wondermooie Ilsetal kreeg onze voorkeur!
De Hoëgne is een van de meest spectaculaire rivieren van België. Haar bron ligt in de buurt van Signal de Botrange dichtbij het hoogste punt van het land op ongeveer 692 meter boven de zeespiegel. Uiteindelijk mond de Hoëgne uit in de Vesder in de buurt van Pepinster. Het meest indrukwekkende stuk van deze wilde (naar Belgische standaard) rivier bevindt zicht verstopt in de bossen tussen Jalhay en Solwaster. Een ideale spot om een dag te wandelen of een picnic te houden met als hoogtepunt de Cascade de Leopold.
Vooraleer ik naar de Faroer Eilanden vertrok had ik eigenlijk weinig voorbereiding en planning gedaan. Maar toen het vliegtuig begon te dalen en de ruwe kliffen van de eilandengroep te voorschijn kwamen wist ik dat het een onvergetelijke trip ging worden. Toen ik de luchthaven uitwandelde was ik onmiddellijk onder de indruk van de ruwheid en de ongereptheid van de Faroer. De wind heeft een grote invloed op de natuur en is alom aanwezig. Je kan er prachtige wandelen en het is de perfecte plaats om de moderne hectische wereld achter je te laten. Het voelt aan alsof je op de rand van de wereld bent en met maar een handjevol toeristen ben je bijna overal alleen. Heerlijk frisse buitenlucht en groen zover je kan zien. Niet voor niets noemen ze de Faroer Eilanden “The pearl of the Atlanctic”.
Aurora Borealis. Een van de mooiste natuurspektakels op onze planeet. Er zijn velen die ervan dromen om het noorderlicht te mogen aanschouwen. Ik ga niet beweren dat het vanzelf gaat maar met de juiste voorbereiding en volharding maakt iedereen zeker kans om de aurora borealis over de hemel te mogen zien dansen. Eind februari trek ik weer naar Noord Zweden om mij te wagen aan een meerdagse sneeuwschoenwandeling door Abisko National Park. Op zoek naar het noorderlicht!
“Sometimes you find a place that manages to reach your soul. You walk into the wild, the open space, and slip inside a world where you become yourself. We live our lives in a hectic society. We all need to escape from time to time. I found my place in the north. The arctic cold and the endless white. The aurora nights and a million stars”