De Skye Trail in Schotland stond al een eeuwigheid op mijn to-do-list. Ik had Schotland al een paar keer bezocht en zelfs al eens voet aan wel gezet op Skye vele jaren geleden. Vorig jaar nam ik eindelijk de beslissing en ben ik met mijn vader en broer naar Schotland gevlogen om een van de zwaarste hikes in het land te doen. Het was ploeteren en zwoegen maar de uitzichten en de natuur waren het afzien meer dan waard. Dit is het verhaal van ons avontuur.
Isle Of Skye
Isle of Skye ligt aan de westkust van Schotland en is het grootste eiland (1.652 km2) in de Inner Hebrides. Het is aan het vasteland verbonden met een brug. Met 11.000 inwoners is Skye helemaal niet dichtbevolkt
Het eiland is winderig en ruw met hoge bergen en steile kliffen. Het weer kan hard zijn met veel koude, natte en bewolkte dagen. Er zijn weinig bomen en het landschap wordt gedomineerd door graslanden, moerassen en meren.
Je kan Skye bereiken door naar Inverness of Edinburgh te vliegen en van daar de trein of de bus te nemen naar Kyle of Lochalsh en verder naar Portree, de grootste “stad” op het eiland en de perfecte basis om je hike te starten.
Citylink verzorgt de busverbindingen en je kan een treinticket boeken via Scotrail.
De Skye Trail
De Skye trail loopt van van noord naar zuid over het eiland. Je kan de route in beide richtingen doen maar wij besloten om in het noorden te beginnen. De totale afstand van de trip is 128 km. Het is een onofficiële route dus er zijn geen wegmarkeringen. Je moet zelf de weg zoeken met stafkaarten en een gps of een gps app op je telefoon.
Verwacht je aan steile beklimmingen en afdalingen met dramatische uitzichten en torenhoge kliffen. Je kan wildkamperen langs de route of op een camping of B&B in de kleine dorpjes. Wij hebben in het wild gekampeerd wat volgend mij de meest interessante optie is.
We hebben niet de volledige trail gedaan maar de meest uitdagende sectie doorheen de Trotternish Ridge, het hoogtepunt van de Skye Trail.
Dag 1: Rubha Hunish – Flodigarry (16km / 6-8 uur)
We namen bus 57c van Portree tot aan Shulista Road. Hier staat nog een oude telefoonbox en dit is ook het begin van het pad. De route gaat eerst noordwaarts naar de kliffen van Rubba Hunish waar je een prachtig uitzicht hebt over de kustlijn. Na een korte maar steile hike naar beneden om tot het noordelijktste punt van het eiland te bereiken zetten we onze tocht verder. Vanop de top van de klif gaat het oostwaarts door weilanden. Soms moet je een klein riviertje oversteken. Er is geen duidelijk pad te bespeuren dus gebruikte ik mijn gps om te checken of we de juiste richting uitgingen. Je kan wel niet echt verkeerd lopen zoland je de kustlijn volgt. Na een afdaling kwamen we aan in het kleine dorpje Balmaqueen. Een leuke plaats om te chillen als het weer het toelaat.
Vanuit Balmaqueen volgden we de kustlijn op en over steile kliffen met fantastische vergezichten. Ik kan mij goed inbeelden dat dit een ruwe plaats is tijdens de hevige winterstormen. Toen we om de hoek een eerste glimp opvingen van Flodigarry begon de vermoeidheid in de benen te slaan. Het plan was om te kamperen langs een klein meertje iets voorbij het dorp. Volg gewoon de hoofdweg tot er een bordje staat dat je wegwijs maakt naar de Trotternish Ridge. We kampeerden langs Loch Hasci ongeveer 1km na de afslag. Er zijn maar weinig goeie spots om je tent op te zetten. Het is misschien beter om je kamp op te slaan aan het eerste meer net achter de parking of een beetje verder dan Loch Hasci. Er is natuurlijk altijd de optie om in Flodigarry in een guesthouse te overnachten.
De eeste dag was al vrij vermoeiend maar we hadden nog geen enkel vermoeden van wat de volgende dag zou brengen. Het was een heuse strijd!
Dag 2: Flodigarry – Hartaval (20km / 7-9 uur)
We vertrokken bij het ochtendgloren toen het eerste zonlicht net over de bergen kwam kijken. Het was nog fris maar het beloofde een warme dag te worden. Het eerste gedeelte was bergop richting The Quaraing rotsformatie. Na een lange afdaling bereikte we de weg en het viewpoint dat over de vallei uitkeek. Dit is een populaire stop voor tours dus er waren best wel veel mensen hier. Dit was het gemakkelijkste gedeelte van de dag.
Aan de overkant van de weg gaat het pad omhoog. Af en toe is het zeer steil. Het terrein is een mix van gras en rotsen. Vanaf hier was het 15km lang omhoog en omlaag over 8 bergen. Het leek eindeloos en er was bijna geen schaduw. Als het warm is dan is het zeer belangrijk om water te vinden op dit gedeelte van de trail. Elke keer als we de kans hadden om water bij te vullen bij kleine riviertjes of stroompjes dan deden we dat. Zorg dat je waterzuiveringstabletten of een waterfilter meeneemt. Na een paar steile klimmen en afdalingen kan je aan de rechterkant een rivier zien met een kleine waterval. Perfect voor een verfrissende dip op een hete dag!
Het uitzicht vanop de top van de verschillende bergen en langs de kliffen is ongelooflijk. We wilden eigenlijk doorgaan tot aan The Storr maar na de achtste beklimming konden onze benen niet meer mee en besloten we om te stoppen en onze tent op te slaan tussen Baca Ruadh en Hartaval. Een prachtige kampeerspot met een spectaculair uitzicht over de vallei.
Dag 3: The Storr – Portree (17km / 5-7 uur)
’s Ochtends werd ik wakker omdat mijn tent hevig aan het schudden was door de sterke wind. Toen ik mijn hoofd naar buiten stak kon ik amper 2 meter verder kijken omwille van de dichte mist. Dit had ik totaal niet verwacht na een kalme en rustige avond met een prachtige zonsondergang. Zo zie je maar dat het weer in de bergen zeer snel kan omslaan. Het was moeillijk om het ontbijt te maken en de tent af te breken maar met wat teamwork zijn we er dan toch in geslaagd.
Door de mist konden we het pad dat we moesten volgen niet meer zien. Gelukkig had ik een gpx file gedownload van de volledige route zodat ik deze kon gebruiken om mij te oriënteren maar we hebben toch een paar keer op onze stappen moeten terugkeren om zeker te zijn of we wel op de juiste route zaten. Wees zeer voorzichtig en voorbereid voor als het mistig is. Er zijn overal steile kliffen. Doe het rustig aan en stap voor stap en als je niet weet waar je naartoe gaat stop dan eventjes om je te heroriënteren.
Na 2 uur begon de zon langzaam de mist te verdampen en toen we bij The Storr aankwamen was de mist bijna verdwenen en konden we een glimps opgvangen van deze spectaculaire rotsformatie. De parking stond vol en er waren veel mensen. Op de Skye Trail kom je weinig mensen tegen maar enkel op de viewpoints kan het wat druk zijn.
We volgden de weg en staken de over aan Loch Leathan in de richting van de kust. Hier gaat het pad verder naar het zuiden richting Portree. De zon was weer volop van de partij en de wolken waren verdwenen. Je hebt twee opties vanaf hier. Je kan het pad bovenop de bergrug langs de kust volgen of je kan meer landinwaarts gaan richting Torvaig door grasvelden en moerasgebied. Als het veel geregend heeft zou ik deze route ontwijken. Het nadeel van over de bergtop te gaan is dat het weer veel op en af gaat. Wij kozen er voor om meer landinwaarts te gaan. In Torvaig aangekomen was het gewoon de hoofdweg volgen richting Portree.
Het is mogelijk om je tent op te zetten op op het strand in de haven van Portree. Maar hou zeker rekening met het getijde. We moesten onze tent verplaatsen omdat het tij vrij hoog kwam.
In de namiddag deed ik nog een kleine hike over de Scorrybreac Loop langs de kliffen aan de oostkant van de stad. Na een een welgekomen douche in de jeugdherberg en een hartige maaltijd met een biertje was het eindelijk vielen we uitgeput in slaap.
Dag 4: Rustdag
Op onze rustdag namen we de bus naar Carbost om de Tallisker Distillery te bezoeken. Carbost is een slaperig dorpje en wordt vooral bezocht door toeristen. Als je van whiskey houdt is deze zeker de moeite om te bezichtigen. Na een tour van de distillery liften we terug naar Portree waar we onze voorbereidingen troffen voor de hike van de volgende dag.
Check hier voor een busschema: Stagecoach
Dag 5: Sligachan naar Camasunary Bay (14 km / 3-5 uur)
Side trip: Camasunary Bay – Loch Coruisk (10 km return / 2-4 uur)
We namen de eerste bus in de ochtend naar Sligachan. Het weer was schitterend met veel zon en een aangename temperatuur. De hike is eigenlijk vrij rechtdoorzee. Er zijn verschillende riviertjes en beekjes voor drinkwater of een verfrissende dip. Neem je tijd om te genieten van een prachtige omgeving.
Er zijn twee mogelijkheden om de baai te bereiken. Vanuit Sligachan kan je na 6-7 km rechts afslaan in de richting van Loch Coruisk. Het pad gaat rond Sgur Na Stri en is met momenten zeer stijl met een paar sketchy kliffen om over te steken. Als je van avontuur houdt en je hebt nog wat energie over kan je deze route nemen. Het andere pad gaat gewoon rechtdoor en is de gemakkelijkste route.
Camasunary Bay is een prachtige uitgestrekte baai met zicht op de Atlantische Oceaan. Er is een MBA bothy op het einde van het strand. Je kan hier kamperen en er is voldoende drijfhout om een vuurtje te maken.
We arriveerden vroeg in de namiddag. Daarom had ik nog wat tijd om een hike te doen naar Loch Curuisk. Dit is een coole, uitdagende hike langs de kustlijn over de kliffen met af en toe een paar moeillijke passages. Als je niet stevig op je benen staat en schrik hebt van hoogtes raad ik deze route af. Maar als je van een uitdaging houdt, go for it!
Na een prachtige zonsondergang tijdens ons avondmaal aan het kampvuur een een midge aanval kropen we in onze slaapzak. Het was geen goed idee om onder mijn tarp te slapen. Toen de wind ging liggen kwamen de midges terug in full force. Dan maar samen met mijn vader in de tent!
Dag 6: Camasunary Bay naar Elgol (6km / 2-3 uur)
We werden wakker onder een stralende hemel. De midges waren weer van de partij en het was een strijd om ons ontbijt te maken en onze spullen te pakken. Ik denk dat ik zeker een paar naar binnengespeeld heb samen met mijn granola.
Het laatste gedeelte van onze Skye Trail was langs de kustlijn richting Elgol waar we de bus zouden nemen naar Inverness. Het pad is vrij avontuurlijk met een paar stukjes waar de kliffen recht naar beneden donderen vlak langs je. Er komen weinig bussen in Elgol dus het vergt wat planning als je dezelfde dag nog terug in Inverness of Edinburgh wilt geraken. Neem dan de vroegst mogelijke bus. Bekijk het schema op Stagecoach en Citylink.
De eerste bus bracht ons naar Broadford. Onderweg namen we een korte break aan Loch Ness en daarna door naar Inverness. Na een verfrissende douche en een biertje bij een lekkere maaltijd sloten we dag af.
De volgende dag was het helaas tijd om weer naar huis te gaan. De regen was ook weer van de partij. Wat een geluk dat we een week van stralend weer achter de rug hadden. Het was fantastisch om tijd met mijn vader en broer door te brengen. Op naar het volgende avontuur!
prachtig verslag, bedankt voor mij te laten meegenieten!
Schotland staat zeer hoog op de todo lijst…
Groeten van
wandelen met Ward op Facebook
thanks! zeker aan te raden. go for it!